مبحث سوم - شركت تضامني

ماده 116- شركت تضامني شركتي است كه در تحت اسم مخصوص براي امور تجارتي بين دو يا چند نفر با مسئوليت تضامني تشكيل مي شود – اگر دارائي شركت براي تأديه تمام قروض كافي نباشد هر يك از شركاء مسئول پرداخت تمام قروض شركت است.

قراري كه بين شركاء برخلاف اين ترتيب داده شده باشد در مقابل اشخاص كان لم يكن خواهد بود.
ماده 117- در اسم شركت تضامني بايد عبارت (شركت تضامني) و لااقل اسم يك نفر از شركاء ذكر شود. درصورتي كه اسم شركت مشتمل بر اسامي تمام شركاء نباشد بايد بعد از اسم شريك يا شركائي كه ذكر شده است عبارتي از قبيل (وشركاء) يا (و برادران) قيد شود.

ماده 118- شركت تضامني وقتي تشكيل مي شود كه تمام سرمايه نقدي تأديه و سهم الشركه غيرنقدي نيز تقويم و تسليم شده باشد.

ماده 119- در شركت تضامني منافع به نسبت سهم الشركه بين شركاء تقسيم مي شود مگر آنكه شركت نامه غير از اين ترتيب را مقرر داشته باشد.

ماده 120- در شركت تضامني شركاء بايد لااقل يك نفر از ميان خود يا از خارج به سمت مديري معين نمايند.

ماده 121- حدود مسئوليت مدير يا مديران شركت تصامني همان است كه در ماده 51 مقرر شده.

ماده 122- در شركتهاي تضامني اگر سهم الشركه يك يا چند نفر غيرنقدي باشد بايد سهم الشركه مزبور قبلاً به تراضي تمام شركاء تقويم شود.

ماده 123- در شركت تضامني هيچيك از شركاء نمي تواند سهم خود را به ديگري منتقل كند مگر به رضايت تمام شركاء.

ماده 124- مادام كه شركت تضامني منحل نشده مطالبه قروض آن بايد از خود شركت به عمل آيد و پس از انحلال طلبكاران شركت مي تواند براي وصول مطالبات خود به هر يك از شركاء كه بخواهند و يا به تمام آنها رجوع كنند، در هرحال هيچ يك از شركاء نمي توانند به استناد اينكه ميزان قروض شركت از ميزان سهم او در شركت تجاوز مي نمايد از تأديه قروض شركت امتناع ورزد. فقط در روابط بين شركاء مسئوليت هر يك از آنها در تأديه قروض شركت به نسبت سرمايه خواهد بود كه در شركت گذاشته است آنهم درصورتي كه در شركتنامه ترتيب ديگري اتخاذ نشده باشد.

ماده 125- هر كس بعنوان شريك ضامن در شركت تضامني موجودي داخل شود متضامناً با ساير شركاء مسئول قروضي هم خواهند بود كه شركت قبل از ورود او داشته اعم از اينكه در اسم شركت تغييري داده شده يا نشده باشد. هر قراري كه بين شركاء برخلاف اين ترتيب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث كان لم يكن خواهد بود.

ماده 126- هرگاه شركت تضامني منحل شود مادام كه قروض شركت از دارائي آن تأديه نشده هيچ يك از طلبكاران شخصي شركاء حقي در آن دارائي نخواهد داشت. اگر دارائي شركت براي پرداخت قروض آن كفايت نكند طلبكاران شركت حق دارند بقيه طلب خود را از تمام يا فرد فرد شركاء ضامن مطالبه كنند ولي در اين مورد طلبكاران شركت بر طلبكاران شخصي شركاء حق تقدم نخواهند داشت.

ماده 127- به ورشكستگي شركت تضامني بعد از انحلال نيز مي توان حكم داد مشروط به اينكه دارائي شركت تقسيم نشده باشد.

ماده 128- ورشكستگي شركت ملازمه قانوني با ورشكستگي شركاء و ورشكستگي بعضي از شركاء ملازمه قانوني با ورشكستگي شركت ندارد.

ماده 129- طلبكاران شخصي شركاء حق ندارند طلب خود را از دارائي شركت تأمين يا وصول كنند ولي مي توانند نسبت به سهميه مديون خود از منافع شركت سهمي كه درصورت انحلال شركت ممكن است به مديون مزبور تعلق گيرد هر اقدام قانوني كه مقتضي باشد بعمل آورند.

طلبكاران شخصي شركاء درصورتي كه نتوانسته باشند طلب خود را از دارائي شخصي مديون خود وصول كنند و سهم مديون از منافع شركت كافي براي تأديه طلب آنها نباشد مي توانند انحلال شركت را تقاضا نمايند (اعم از اينكه شركت براي مدت محدود يا غير محدود تشكيل شده باشد) مشروط براينكه لااقل شش ماه قبل قصد خود را به وسيله اظهارنامه رسمي به اطلاع شركت رسانيده باشند در اين صورت شركت يا بعضي از شركاء مي توانند مادام كه حكم نهائي انحلال صادر نشده با تأديه طلب دائنين مزبور تا حد دارائي مديون در شركت يا با جلب رضايت آنان بطريق ديگر از انحلال شركت جلوگيري كنند.

ماده 130- نه مديون شركت مي تواند در مقابل طلبي كه ممكن است از يكي از شركاء داشته باشد استناد به تهاتر كند نه خود شريك مي تواند در مقابل قرضي طلبكار او به شركت داشته باشد به تهاتر استناد نمايد. معذلك كسي كه طلبكار شركت و مديون به يكي از شركاء بوده و پس از انحلال شركت طلب بدون وصول مانده در مقابل آن شريك حق استنادبه تهاترخواهد داشت.

ماده 131- درصورت ورشكستگي يكي از شركاء و همچنين درصورتي كه يكي از طلبكاران شخصي يكي از شركاء بموجب ماده 129 انحلال شركت را تقاضا كرد ساير شركاء مي توانند سهمي آن شريك را از دارائي شركت نقداً تأديه كرده و او را از شركت خارج كنند.

ماده 132- اگر در نتيجه ضررهاي وارده سهم الشركه شركاء كم شود مادام كه اين كمبود جبران نشده تأديه هر نوع منفعت به شركاء ممنوع است.

ماده 133- جز در مورد فوق هيچ يك از شركاء را شركت نمي تواند به تكميل سرمايه كه بعلت ضررهاي وارده كم شده است ملزم كرده و يا او را مجبور نمايد بيش از آنچه كه در شركت نامه مقرر شده است به شريك سرمايه دهد.

ماده 134- هيچ شريكي نمي تواند بدون رضايت ساير شركاء (بحساب شخص خود يا بحساب شخص ثالث) تجارتي از نوع تجارت شركت نموده و بعنوان شريك ضامن يا شريك با مسئوليت محدود در شركت ديگري كه نظير آن تجارت را دارد داخل شود.

ماده 135- هر شركت تضامني مي تواند با تصويب تمام شركاء به شركت سهامي مبدل گردد در اين صورت رعايت تمام مقررات راجعه به شركت سهامي حتمي است.

ماده 136- شركت تضامني در موارد ذيل منحل مي شود:

الف- در مورد فقرات 1 و 2 و 3 ماده 93.

ب- درصورت تراضي تمام شركاء.

ج- درصورتي كه يكي از شركاء به دلائلي انحلال شركت را از محكمه تقاضا نمايد و محكمه آن دلائل را موجه دانسته حكم به انحلال بدهد.

د- درصورت فسخ يكي از شركاء مطابق ماده 137.

ه- درصورت ورشكستگي يكي از شركاء مطابق ماده 138.

و- درصورت فوت يا محجوريت يكي از شركاء مطابق مواد 139 و 140.

تبصره- در مورد بند «ج» هرگاه دلائل انحلال منحصراً مربوط به شريك يا شركاء معين باشد محكمه مي تواند به تقاضاي ساير شركاء بجاي انحلال حكم اخراج آن شريك يا شركاي معين را بدهد.

ماده 137- فسخ شركت درصورتي ممكن است كه در اساسنامه اين حق از شركاء سلب نشده و ناشي از قصد اضرار نباشد تقاضاي فسخ بايد شش ماه قبل از فسخ كتباً به شركاء اعلام شود.

اگر موافق اساسنامه بايد سال به سال به حساب شركت رسيدگي شود فسخ در موقع ختم محاسبه ساليانه بعمل مي آيد.

ماده 138- در مورد ورشكستگي يكي از شركاء انحلال وقتي صورت مي گيرد كه مدير تصفيه كتباً تقاضاي انحلال شركت را نموده و از تقاضاي مزبور شش ماه گذشته و شركت مدير تصفيه را از تقاضاي انحلال منصرف نكرده باشد.

ماده 139- درصورت فوت يكي از شركاء بقاء شركت موقوف به رضايت ساير شركاء و قائم مقام متوفي خواهد بود.

اگر ساير شركاء به بقاء شركت تصميم نموده باشند قائم مقام متوفي بايد يك ماه از تاريخ فوت رضايت يا عدم رضايت خود را راجع به بقاء شركت كتباً اعلام نمايد درصورتي كه قائم مقام متوفي رضايت خود را اعلام نمود نسبت به اعمال شركت در مدت مزبور از نفع و ضرر شريك خواهد بود ولي درصورت اعلام عدم رضايت در منافع حاصله در مدت مذكور شريك بوده و نسبت به ضرر آن مدت سهيم نخواهد بود.

سكوت تا انقضاي يك ماه درحكم اعلام رضايت است.

ماده 140- در مورد محجوريت يكي از شركاء مطابق مدلول ماده فوق عمل خواهد شد.

ادامه مطلب در بخش هیجدهم